Gizem'in Dünyasından

"...Dilek feneri derlermiş adına. Renk renk ve dilek dilek konarmış boşluğa. Arkasında bırakmazmış hiç kimseyi. Beni de bırakmadı. Gözden kaybolana dek, ayırmadı ışıltısını gözlerimden. Korkma, dedi. Mutlaka geri döneceğim. Uzun bir yolculuk bu ama geri geleceğim. Dileklerin bana emanet, gözlerine ışıktan demetim. İnandım ona. Tüm kendimden geçmişliğim ve eksikliğim ile çektim maviye çalan geceyi içime. Dileklerimi geçirdim kalbimden. Gökyüzüne yüz çevirdim. Yüzümü çevirdim geceye. Görmesini istedim silüetimde gözlerimi. Dileklerim dedim. Onlara iyi bak gece. Kalbime iyi bak. Onu kaybetme. İndiğin yere ışıltını bırak. Yaşat beni..." Dilek feneri diye bir şey varmış. Yakıp uçurunca gerçek olurmuş dileklerin. Önceden de duymuştum bunu ama gökyüzüne bir dilek feneri uçurmamıştım hiç.  Dileklerimi göğe savurmamıştım. Gökyüzüne çok şiir yazmıştım ama hiç medet ummamıştım. Kendimi ona hiç açmamıştım. Çoğu zaman değil hep izlemişti beni, ilham almıştım.  Ama bu gece çok farklı b

Merhaba! Ben; Turunç. Turuncuyu çok sevmemden tut, odamın duvarını çılgınlar gibi turuncu yapacak kadar bir Turunç. Yogayı, fotoğrafçılığı, yazmayı, kitapları ve onları okumayı, mumları,  turuncu yu  çok seven bir Turunç. "Az buçuk fotoğrafçı,kendine yetinen bir hayalperest." olan bir Turunç. Kısacası her şeyiyle tam bir Turunç! Blogger'lik bir kenarda dursun, kadrajlardan bahsedelim istedim. Birçok değişik karelerle gözüküyorum ya! ''Pantolonuna kemer yerine saat takmak da neyin nesi? Peki cebine neden çiçek katıyorsun?'' Fotoğraf çekmeyi seviyorum, çünkü yaşadığım anları görüntülemek; o anı dondurup bir daha yaşanmaz hâle getirilmesini reddediyorum. Çektiğim fotoğraflara bakıp bakıp o anları tekrar tekrar canlandırıyorum zihnimde. Denklaşöre bastığım o anı bir daha hiçbir yerde bulamayacağım, biliyorum. Bu yüzden fotoğraf çekmeyi, anı yakalamayı seviyorum! Zaman geri gelmese de anılar bir bir gelir göz önünüze. Elinizdeki sahip olduğunu